weer verhuisd

Ik zit in de gevangenis.. Het klinkt wel heel erg spannend en ik moet zeggen, de eerste tijd was dat het ook. Op de weg daarnaar toe had ik een beetje het idee hoe de kinderen zich moeten voelen. Kortademig, hartslag die op hol is geslagen, zenuwachtig voor alles wat er gaat komen. En ja, een beetje, want ik wist wel hoe het er daar uitzag, kende er mensen en had mijn vrijheid..

Eerst nog even met Charles (de chauffeur) het dichtstbijzijnde dorp in. Hij kent daar mensen, dus het leek me een goed idee om hem mee te nemen. Dat is nog buiten het belangrijke feit, dat hij echt een enorme schat is, met een goed gevoel voor humor en een normaal percentage respect voor me, ipv te lopen slijmen omdat ik blank ben. Ook kent hij de prijzen, zodat ik een normale prijs voor een basin (Teil, ook wel stortbak van een douche, wasmachine, voetenbad, emmer om de vloer mee te dweilen etc . genoemd)

Het moment van afscheid van moeilijk. En toegegeven, ik heb een traantje gelaten. Als enige blanke daar zitten was even niet zo makkelijk. En dan kan nog de hele wereld zeggen dat ik zo stoer ben, op dat moment was ik dat echt even niet.

In mijn kamer ontbrak de gloeilamp, dus ik had iemand gevraagd om die te gaan halen. Later bleek dat dat helemaal geen nut had, want er stond helemaal geen stroom op dat ding. Dus daar zat ik, in een hok van 1.5m x 2.0 m, in het donker, met al mijn spullen in de woonkamer, want ik kon niets in de kast zetten, omdat er geen licht was. Nou stonk die kast een beetje naar urine, dus erg rouwig was ik er niet om. Gelukkig was er wel stroom in de woonkamer en kon ik een dvd kijken op de computer. Emma en Yousef (social workers van Foodstep) wonen dan wel in het zelfde huis (je moet wel buitenlangs om ze te kunnen bezoeken), maar ik wil daar niet elke avond gaan zitten. Zij hebben hun eigen gezin, hebben er net weer een kleintje bij en hebben hun privacy nodig.

Omdat ik het een beetje eng vond om te gaan slapen, heb ik dat maar een beetje uitgesteld. Met als gevolg dat ik rond 11.00 in mijn lichtloze kleine hok terecht kwam. Viel in eerste instantie als een blok in slaap. Tot 03.00.. ik moest naar het toilet, maar ja, die is buiten.. en toegegeven, ‘s nachts ben ik een beetje een held op sokken. Ging er vanuit dat ik het makkelijk tot 06.30 op kon houden en ook nog kon slapen. Vergeet het maar!!!! Ik heb de Red gelezen (met dank aan Monica!!) spelletjes gedaan (Lang leve de Nintendo DS met 43 spelletjes) facebook gelezen (Jongens jullie mogen ec ht meer schrijven!! Misschien minder downloads met veel tekst, die kan ik niet lezen, zijn te klein) en de telegraaf gelezen (wat staat daar toch een onzin in) Om 04.00 wordt de haan wakker (volgens mij wakker gemaakt, maar misschien wappert hij met zijn vleugels en raakt hij daarbij de deur, zodat het klinkt alsof iemand op de deur slaat) dat rotbeest kukelt elk half uur en hij heeft ook nog eens een luide stem. Ik heb een vermoeden dat wij binnenkort kippensoep eten.. Wat een kl**e beest!!
Het dak werkt. Wanneer het koeler wordt, geeft het af en toe een klap, of begint het te tikken.. Ik weet zeker dat ik iemand aan de deur heb horen rammelen.. het kan verbeelding zijn, maar goed. Dit waren niet echt de ingrediënten voor een rustige slaap..

Rond 06.30 naar buiten gegaan en wat lucht dat op!!! Daarna wilde ik nog even slapen, maar om 08.00 stond er een jongen voor de deur met een bakje melk. Die zou ik kunnen opwarmen op een stoof. Nog geen stoof?? Dan kon ik die van de buren lenen. Nou is er niet veel dat ik niet lekker vind, eigenlijk maar 2 dingen: Jackfruit en warme melk..
Maar ik wilde niet onbeleefd zijn.. dus nam het aan.

Bij Emma en Yousef zijn altijd meiden aanwezig, die hen helpen met de was, schoonmaken, op hun 2-jarige (Of is ze 3, Renske??) dochter passen. Het zijn leuke meiden, die ook mij graag willen helpen. Op de vraag of ik ze daar iets voor moet geven, werd er nee gezegd. Want dat verwachten ze het elke keer. Ze moeten leren om anderen te helpen, zonder er iets voor te krijgen. En deze meiden zouden naar de kerk gaan. Er is op zondag een anglicaanse dienst in een huisje in de gevangenis (Op vrijdag is er een dienst (noem je dat een dienst??) in de moskee (een klaslokaal).
Of ik daar heen wilde.. Leek me wel een leuk idee. Dus daar zat ik, op een bankje, in een kerkdienst, in 3 talen, waarvan ik er niet 1 verstond.. voor de kinderen bleef ik zitten, zat meer op hen te letten, en ze deden wat kinderen in een dienst meestal doen: op elkaars armen, benen en ruggen schrijven, van plastic zakjes voetballen maken, armbandjes etc maken. Iemand had heel lief 500 kettinkjes gemaakt, met daaraan een stuk of 20 kralen. Die zijn nu bijna allemaal kapot, maar de kinderen hebben nu wel de meest grappige ringen, armbanden en kettinkjes om.. Dus dank je wel Anne!!! Niet helemaal zoals de bedoeling was, maar je hebt ze niet alleen een leuk tijdverdrijf gegeven, hun creativiteit is ook gebruikt!!

Op een gegeven moment stond iedereen op, en een groot deel liep weg. Ik vroeg of het afgelopen was en blijkbaar was dat zo. Ik naar buiten. Bleek dat het helemaal nog niet klaar was. Heb geen idee hoe het verder is gegaan, was allang blij dat ik eruit was. Ben een rondje gaan lopen. Met verschillende kinderen en agenten gesproken en daarna terug naar huis. Ben maar eerlijk geweest naar Emma, dat ik die melk echt niet lekker vind. Heb het vervolgens gekookt en aan de aanwezige kinderen gegeven. Die waren er erg blij mee! De middag heb ik lekker op de trap gezeten, genoten van het uitzicht, lekker zitten lezen en af en toe kreeg ik bezoek van kinderen die even kwamen buurten. Jongens die voor de deur voetbalden, verschillende buurvrouwen die me kwamen groeten. En iedereen dacht maar dat ik me verveelde. Blijkbaar moet je hier of mensen om je heen hebben, die voornamelijk over koetjes en kalfjes praten, of ergens mee bezig zijn, wat zichtbaar is. Kijken en lezen vallen dus duidelijk niet onder die categorie.

Om 19.30 is het donker en trok ik me weer terug in mijn huis. Het leek me beter om op tijd naar bed te gaan. Dan kon ik tenminste de eerste uren goed slapen. En ja hoor, rond 01,30 weer wakker.. die blaas is toch wel irritant!!! Wilde natuurlijk niet naar buiten, er zijn slangen en er schijnen luipaarden rond te lopen. Nou wil ik die heel erg graag een keer zien. Van de big 5 is dat het enige dier wat ik nog nooit in het wild heb gezien. Maar om dat beest nou ´s nachts op weg naar het toilet tegen te komen zit nou net niet in mijn planning.. Ik had een pan gekocht, zo´n goedkope tinnen ding voor ± € 2.75 en die heb ik toen maar gekocht. Dat is nu mijn bedpan.. het maakt het slapen wel een stuk makkelijker!!

De volgende ochtend zat ik lekker op de trap te genieten van het zonnetje en het uitzicht, toen er iemand naar mijn huisje kwam. Het bleek Silvia te zijn, de verpleegster die hier 2 nachten slaapt terwijl ze in de kliniek hier werkt. Ik had al gehoord dat ze op zoek was naar een andere woning en toen ik het haar vroeg, bleek ze die dag te vertrekken. Dat kwam eigenlijk wel goed uit. Dan kon ik verhuizen naar een kamer met licht, lucht, elektriciteit, een werkende lamp en vooral veel ruimte! Degene die me vrijdag had gebeld kon dan mijn kamer als baby kamer gebruiken en iedereen was dan gelukkig.. dacht ik!. Op het moment dat Patience (die me had gebeld) aankwam, bleek het verhaal iets anders. Ze kwam aan met haar broer en een hele grote baby, maar niet haar moeder, die ze volgens de verhalen ook mee zou nemen. Nadat we elkaar begroet hadden, vertelde ze mij haar versie van het verhaal. Blijkbaar wilde ze niet dat ik in dat hok zou wonen, omdat dat veel te klein was en het eigenlijk een onmenselijke situatie was.. (ze versprak zich een beetje door te zeggen dat haar hulpje er zou moeten wonen, maar ja, dat is geen Muzungu van 1.85) daarom wilde ze dat ik nog niet kwam, zodat Silvia kon verhuizen. Waarheen die zou gaan, was me nog niet duidelijk. Dat kwam pas toen Silvia thuis kwam en haar vroeg waar ze moest gaan wonen. Er was blijkbaar nog een kamer vrij aan de andere kant van de heuvel, maar daar nam Silvia geen genoegen mee. Wanneer zij nachtdienst heeft mag ze blijkbaar ergens slapen, wanneer ze in de kliniek nodig is, wordt ze gebeld en gaat ze er heen. Vanaf de andere kant van de heuvel is het te ver (en waarschijnlijk te gevaarlijk om midden in de nacht te lopen. Zij zien wel andere gevaren dan ik, slangen zijn geen probleem.. GEEN PROBLEEM??????) Het grappige is dat Patience hier heel rustig onder bleef, haar eigenlijk niet aankeek en gewoon zei dat het haar probleem was.. ze geeft een oplossing, accepteer je die niet, dan ga je zelf maar verder zoeken. Toen ik vroeg waar ze die avond ging slapen, werd daar gewoon over heen gesproken.. niet mijn probleem vonden ze. Ze had geen avond dienst, dus kon ze naar huis toe.. zo’n half uur hier vandaan.. En ja Sas, ik voel me een koekoeksvrouw, maar deze keer gaat mijn eigen belang echt even voor!!! Ik weet het, ben een egoïst!!!
Nadat Silvia weg was werden er gelijk een paar meiden gecharterd om het huis schoon te maken. Ze zijn een beetje bang voor mijn nieuwe huisgenoot. Ik liep naar de keuken om iets te pakken en vond de meiden op hun knieën, wachten totdat iemand zei dat ze weg mochten gaan. Ze knielen hier voor mensen uit eerbied en respect. Vervelende gewoonte.. maar ik heb heerlijk geslapen. Moet nu wel ff mijn klamboe op gaan hangen ivm muggen. En er wonen muizen tussen het plafond en het dak.. iets minder.

Gister had ik nog even een gesprek met de grote baas over mijn klas.. En er is een wijziging. Want ik heb geen klas, maar klassen. We zijn gister begonnen met het schilderen van 3 klaslokalen. We zijn ik en 4 jongens die heel erg hun best gedaan hebben. Het opperhoofd kwam eens langs om te kijken en vond dat we alles netjes moesten afplakken en eigenlijk dat er professionals aan de gang moesten. Ik vind het belangrijker dat de kinderen het werk doen, zodat het hun klas wordt!

Vervolgens kwam de vraag welke leraren ik wilde aannemen.. Dennis, een trainee social worker is blijkbaar leraar en kan les geven, dus die kan dat doen en verder moet ik maar kijken. Ik vraag, zij draaien. Nu begrijp ik ook waarom ze zo raar keken dat ik 10 schoolbanken bestelde (3 kinderen per bank) moet even met Nathalie overleggen hoe we nu verder gaan. Wel worden de klas lokalen mooi! Omdat we niet bij het dak kunnen (ladders worden gemaakt van takken en die zijn niet sterk genoeg om mij te houden) gaan we tot halverwege het lokaal. 3 muren worden spierwit (geeft wat meer licht in de donkere ruimte) 1 muur Foodstep oranje (Of Nederlands Oranje.. kan alle twee) en voor de vloer moet ik nog even kijken. Moet straks naar Mpigi, want daar verkopen ze verf. Maar ik voel me niet heel erg lekker, dus misschien moet ik het iemand laten doen.. We zien wel.

Wel gaat alles lekker, het valt me heel erg mee! En ik krijg weer eens de mogelijkheid om in mijn stage te doen wat ik wil.. Eigenlijk heb ik gewoon ongelofelijk veel mazzel!!!