alweer 4 weken hier

Het is alweer een tijdje terug dat ik iets geschreven heb en er is weer van alles gebeurd.

We hebben de laatste tijd nogal wat problemen met elektriciteit.
Er is normale elektriciteit, zoals wij het kennen. Er is foute elektriciteit, die koelkasten, vriezers etc kapot maakt en die er mee stopt wanneer je een waterkoker gebruikt. Deze stroom wordt niet gelijkmatig afgegeven en stopt er af en toe mee. Heel vervelend wanneer je een dvd kijkt.. Er is ook geen elektriciteit. En dat is de laatste tijd regelmatig. Dat kan zijn voor een periode van een uur, een dag of 3 dagen. Je kunt er niet op plannen, dus wanneer er stroom is, worden alle batterijen opgeladen, want je weet maar nooit wanneer het weer weg valt. En mocht dat gebeuren, zijn er ook plaatsen waar ze generators hebben en waar je iets kunt drinken/eten. Het kan dus zijn dat je noodgedwongen in een café zit te wachten tot de telefoon/computer eindelijk weer eens tot leven komen. Alleen lukt het me niet om de wasmachine mee te slepen. Het kan dus zijn dat een was een paar dagen in de machine zit. Heel vervelend, want daarna kan je weer op nieuw dezelfde was draaien, want na een paar dagen STINKT de was..
Maar goed, ik moet nog iemand laten onderhandelen. Wanneer ik het zelf doe, wordt het ineens veel duurder.

Met de karamojong kinderen gaat het prima. We oefenen elke dag met Engelse woorden en ze begrijpen en spreken steeds het steeds beter. Spelletjes als memorie met getallen, puzzels met letters en kaarten met plaatjes en woorden zijn heel erg populair. Alleen ga ik wel eens fout met de beleef wereld van de kinderen. Tussen de plaatjes zat ook een plaatje van een tijger. Tijgers bestaan niet in Afrika, dus het heeft niet veel nut op dat woord te leren. De kans dat ze het ooit gaan gebruiken is erg klein. Alleen had ik even geen rekening met Tijgetje gehouden, een knuffel van een van de kids. Alle kinderen, ook de kleintjes kenden allemaal het woord Tiger en waren erg teleurgesteld dat de kaart er niet tussen zat, ze hadden hem tenslotte er wel tussen zien zitten. Met de hand van Andreas gaat het goed. Het ziet er nog een beetje raar uit, er steken een paar pinnen uit (en oprecht een paar, de derde is er uit getrokken, hij bleef ergens aan haken). De wond die op zijn been zat, waar ze het vel van gebruikt hebben, om zijn hand te vergroten, is nu dicht en buiten dat het nu nog een mooi roze huidje is, ziet het er goed uit. Met het been van Brian gaat het iets minder. Hij had een wond die verkeerd verzorgd was en een groot deel van zijn onderbeen was weggerot. Ze hebben van zijn andere been vel gebruikt om zijn slechte been op te bouwen. Maar ja. Om alles goed te laten genezen, zou je rust moeten nemen. Brian is een wild en avontuurlijk kind. 2 uur na zijn operatie zat hij al in een boom, dus nu, enkele weken later, doet hij veel te veel dingen. Hij moest echt rust gaan houden, anders werd het er niet beter op. Gelukkig heeft hij geluisterd, het heeft heel wat dreigementen gekost, maar het werkt wel. Niet echt pedagogisch verantwoord, maar nood breekt wetten, toch?
Het blijft heerlijk om met deze kids bezig te zijn. Ze zijn zo leergierig en zo nieuwsgierig. Elke dag is dan ook een feestje.


Gelukkig helpt de aanwezigheid van de andere vrijwilligers hier ook bij. Er is Sarah, uit het Duitssprekende deel van België (Had ik nog nooit van gehoord!!) Een hele lieve vrouw. Met een Engelen geduld en enorm creatief. Daar ben ik wel jaloers op.
Leonie, de Nederlandse rust zelve, die over dingen nadenkt en die lekker nuchter is en Ines uit Brugge. Zo gek als een deur!! Een heerlijke muzikale meid, die zichzelf een georganiseerde chaoot noemt. Wij noemen het een chaoot. Altijd gekke grollen en vooral heel erg veel lol!!

Behalve Donderdag. Dan is het nooit een feestje. De dag dat we naar de gevangenis gaan. Elke keer weer heftig. Vorige week hebben we een klein meisje meegenomen, dat er zo erg aan toe was dat ze het waarschijnlijk de volgende dag niet meer in leven zou zijn. Esther was enorm uitgedroogd door diaree en overgeven. Ze ziet er uit als een kind van 1.5, maar is bijna 4. We weten niet wat ze al heeft meegemaakt in haar korte leven, maar om eerst op straat te leven, daarna in de gevangenis te zitten, vervolgens krijg je van een of ander wit mens een infuus ingebracht, je gaat de auto in, krijgt onderweg nog een stok met geroosterd rundvlees, een soda (wat je dus niet lekker vindt) en een gebakken banaan. Vervolgens ga je nog ergens iets drinken, krijg een muffin en water (wel lekker) ga mee met Renske naar huis en daar krijg je een bad, schone kleren, een bed, eten, vooral veel eten en lekker drinken. Op zondag ga je dan ook nog mee naar een groot bad, waar je zwembandjes om krijgt en met allemaal muzungus in het water ligt, terwijl ze een onbegrijpelijke taal tegen e spreken. Nu vreemd dat je een beetje van de rel raakt.

Afgelopen donderdag hebben we een jongen mee genomen. Hij was gezond, maar een tijd terug was zijn broertje al bevrijd omdat hij zo ziek was. Vrijdag zouden er weer een stel Karomajong terug gebracht worden naar Karamojo. Een gebeurtenis waar je als normaal mens niet bij wilt zijn. Alle kinderen worden in een hoek gedreven en de karamojong worden in een truck gegooid. Iedereen is in paniek. De kinderen worden vervolgens naar een andere plek gebracht. Hopelijk is het daar iets beter dan in de gevangenis. Maar wanneer je families uit elkaar gaat halen, komen ze waarschijnlijk nooit meer bij elkaar. Vandaar dat deze jongen mee mocht. Om aan familiehereniging te doen. (in Nederland een heel normaal begrip).
Ik heb daar ook nog les gegeven. Zoals altijd ga ik op mijn plekje bij de klaslokalen zitten met een boek. Er komen altijd een stel kinderen die Engelse woordjes willen leren, een stukje willen lezen of gewoon tegen me aan willen zitten. Na een tijdje ga ik met een aantal naar een klaslokaal om sommen te maken. Het is lastig, er zit een enorm niveau verschil tussen de kinderen. Ik begin makkelijk en maak het steeds moeilijker. Optellen was nog wel te doen voor ze, maar aftrekken werd al weer een stuk moeilijker. Dus het maar visueel gemaakt. We hebben 5 kinderen in de klas. 2 gaan er weg. Hoeveel zijn er nog. Dat was best lastig. Daarna aan een ander groepje vermenigvuldig sommen gegeven. Ze kwamen eruit, maar met zo`n omweg, dat ik het niet begreep. Na een tijdje kwam ik er achter dat de kinderen de tafels niet kenden. Ze zitten in het laatste jaar van de lagere school, maar echt begrijpen waar ze mee bezig zijn, dat doen ze niet. Heb dus voor volgende week een afspraak staan om tafels met ze te oefenen. Heb een vermoeden dat er een stel komen opdagen. Want leergierig zijn ze!! Rond 13.30 komt Aki altijd van school en voordat hij iets gaat eten, wil hij eerst een stukje voorlezen. Hij heeft me donderdag echt gesmeekt voor een eigen bijbel. Zodat hij zelf kan lezen en meer bijbel kennis krijgt. Voor veel kinderen is het geloof het enige bezit wat ze hebben, iets dat van henzelf is. Een eigen bijbel betekend voor het kind daarom heel erg veel en is voor ons een mooi cadeau om te geven.

Begin april moet ik het plan voor mijn eigen klas klaar hebben. Ja ik heb het voor elkaar. In de gevangenis mijn eigen school. Okay, ik wilde op het dorpsschooltje buiten de gevangenis, waar de kids heengaan, maar dit is nog een stap verder!!
We beginnen met 1 klas. Officieel 1 dag in de week. Van hoe laat tot hoe laat ben ik nog niet uit. Officieel komen we daar rond 10.30 aan om rond 14.00 weer weg te gaan. Maar ja, dat zet geen zoden aan de dijk. Misschien moet ik gewoon in de buurt slapen, om rond 08.00 te beginnen. Maar dat is een zorg voor later. Ik wil beginnen met P1 (groep 3). Dat zou het meest logisch zijn, maar tevens ook het moeilijkst, vanwege de taal. Gelukkig hou ik van een uitdaging..

Bij Foodstep is de rust een beetje wedergekeerd. Op kantoor is het iets rustiger, de kinderen hoeven niet meer om de dag naar het ziekenhuis (altijd een leuk uitje!) en alles is weer redelijk normaal. Ik wil dus echt maandag naar de school toe. Ben hier nu een maand en het wordt tijd dat ik iets zinnigs ga doen.. Tenminste als het op mijn officiële stage aankomt. Ik heb met de Karamojong en in de gevangenis alweer zoveel andere ervaringen opgedaan qua lesgeven en pedagogiek. Helaas niet te gebruiken in mijn verslagen.. Maar dat neemt niet weg dat ik er wel heel erg van geniet!!

Dat was het weer voor deze keer. Een stuk langer dan ik me had voorgenomen, maar er gebeurd hier zo veel in zo`n korte tijd.. Mijn excuses hiervoor