Beste allemaal,

We hebben weer het een en ander meegemaakt de afgelopen tijd. Ghana is geen makkelijk land om te wonen. Zoals vorige keer al verteld, zijn er regelmatig mensen die mij om geld vragen. Ik ben blank, heb dus geld.. Dat ben ik gewend. Maar soms gaat het echt te ver. Van de week fietste ik naar de supermarkt om melk te halen. Net voor de supermarkt is er een “controlepost” van een beveiligingsbedrijf die de buurt in de gaten houdt. Elke keer dat we langskomen, groten we de mannen, zijn groeten terug, heel amicaal. Deze keer was ik de stop al voorbij, toen een van hen me riep: Obroni, Obroni, wait.. Ik als brave blanke, want dat betekent het, stap af en wacht. Want ik denk dat er iets ernstigs aan de hand is. Er was niets aan de hand, hij wilde alleen maar geld van me. Daarvoor stop je me? Wat een onzin.
Iets verderop in de straat is er een vrouw die kookt voor de werklui in de buurt. Ze heeft een soort restaurantje gemaakt. Prima initiatief. Ze heeft 3 kinderen. We groeten elkaar elke dag wanneer we langskomen. Op een dag stond ze voor de poort met de vraag of wij het schoolgeld van de kinderen wilden betalen. Uhm, nee, waarom zouden we?
Moet ik nou stoppen mensen te groeten? Moet ik me anders gaan kleden, omdat ik er blijkbaar uitzie als een pinautomaat? Ik hoop dat ik de reputatie krijg van het gierige wijf dat nooit geld geeft. Misschien dat het dan stopt.

Ik weet eindelijk hoe sommige van mijn vrienden zich voelen wanneer zij zakelijk bezig zijn. In dit land word ik totaal genegeerd op het moment dat John in de buurt is. Iedereen praat alleen maar met hem. Kan net zo goed mijn nagels gaan lakken, een boek lezen of Candy Crush gaan spelen, mij wordt niets gevraagd. Ook niet wanneer het om grote dingen gaat, zoals het kopen van land, het huren van een huis, of het investeren in een project. Het vrouwtje heeft geen mening, de man bepaald alles..
Laatst werd John gevraagd om bij iemand langs te komen om een investering te bespreken. Precies, John. De persoon kent mij ook, maar ja, vrouw, niet belangrijk.
Toen John terug kwam, bleek dat
1> Hij eerst 20 minuten moest wachten voordat de persoon eindelijk tijd had
2> Hij in een smoezelige hete container moest zitten om dingen te bespreken, zonder iets te drinken aangeboden te krijgen
3> De man wilde dat wij in een mortuarium gingen investeren. Dacht eerst nog dat het misschien iets met Halloween te maken had, maar nee, hij was serieus.. Beetje raar.
Achteraf gezien was het dus beter dat ik niet mee was.. Maar toch. Heb nog geen manier gevonden om hier mee om te gaan. John probeert me erbij te betrekken, maar dat werkt niet. Ik moet dus leren om hiermee om te gaan.. En dat is lastig..

Uiterlijk vertoon is hier heel erg belangrijk. Laatst ging John zijn paspoort ophalen. Klaar binnen 2 weken!!!! Maar hij had shorts aan. En dat mag dus niet. Je mag een officieel kantoor niet binnen met shorts. Niemand kon vertellen waarom dat niet mocht. De shorts waren schoon, niet gescheurd, John was geschoren, gedoucht, stonk niet.. Al met al had hij al heel veel stappen voor op de meesten die daar rond liepen, maar zij hadden een lange broek aan.. Maar John zou John niet zijn als hij toch niet kreeg wat hij wilde. 10 minuten later stond hij buiten, met paspoort.

Stroom/geen stroom
Blijkbaar was er in de periode van begin augustus tot eind september geen dag geweest dat we een powercut hadden. In verschillende landen hebben verschillende wijken een periode geen stroom, om op deze manier stroom te sparen. Sinds ik hier ben is het in ieder geval 3-4 x in de week. Afgelopen week zelfs elke dag. Soms duurt het een half uur, soms duurt het 12 uur, soms duurt het 24 uur. Er is geen peil op te trekken. Heel erg lastig, want alles wat in de koelkast ligt gaat rotten, computers, telefoons etc stoppen met werken en kaarslicht is leuk, maar elke avond omdat het moet, liever niet!!!


Onassis
Wij zijn zo blij met die hond. Jackie is leuk, grappig, speels. Onassis is waakzaam, heeft een enorme intuïtie en past op ons. Een paar dagen geleden was hij enorm aan het blaffen. Er liep iets op de grond, dus wij waren al grapjes aan het maken dat hij niet zo’n watje als Jackie zou worden. Blaffen naar een overstekende mier enzo. Maar hij wilde niet ophouden. Na enig onderzoek bleek waarom. Het was geen insect, het was een schorpioen.. En die wil je niet bij je in de buurt hebben

Onze honden leven buiten. Dat kan hier prima, het is daar vaak beter te doen dan in huis. Ze hebben de hele tuin om in rond te rennen en hebben het prima naar hun zn. Behalve als het regent. Onassis heet nog geen eigen hok. Voorheen deelde hij het hok van Jackie, wanneer het regende, maar de laatste tijd wil Jacky dat niet meer. Van de week regende het heftig, dus Onassis kwam binnen, lag braaf onder tafel te slapen. Regen over, hij weer naar buiten, niets aan de hand.
Afgelopen donderdag regende het weer. Dus Onassis naar binnen. Maar niets rustig liggen, hij bleef maar draaien, onrustig, aandacht vragen. Op een gegeven moment kwam er wat water onder de voordeur naar binnen. Dat komt wel vaker voor. Een handdoek voor de deur is meestal genoeg . toen ik naar de keuken liep, lag ook daar een plas water voor de deur. Ik maakte er nog een grapje over.. Uit nieuwsgierigheid deed ik de voordeur open. Dat had ik beter niet kunnen doen, een rivier stroomde het huis binnen. Met moeite kon ik de deur weer dicht krijgen. Ondertussen was Jackie nog steeds buiten en hij heeft een bloedhekel aan water. Voor de zekerheid maar even gaan kijken. Zijn hok, wat op een verhoging staat, was totaal ondergelopen, en hij stond heel zielig te wachten. No way dat hij door het water zou lopen. Dus hem opgepakt, naar binnen gebracht. Hier stond op dat moment al 5 cm water en het bleef stijgen. Op een gegeven moment ad het niet eens nut meer om de deur dicht te houden, het water stond level. Gelukkig hebben we een hele handige overbuurjongen, die had gezien dat de goot buiten verstopt zat. Binnen de kortste tijd had hij het weer vrij gemaakt en langzaam stroomde al het water weg. Het was duidelijk dat er geen mogelijkheid was hier te blijven. De honden konden naar de overbuurjongen, die woont op 1 hoog in een onafgemaakt huis. Daar was het in ieder geval droog. Wij zijn naar een hotel gegaan. Een zogenaamd 3* hotel.. Wat een rothok. We hadden een executive kamer (er was niets anders) de douche was zo gemaakt dat je er niet onder kon staan (zie foto), de tv had geen bereik, we bestelden bier en spaghetti napolitana. We kregen bier, en van die goedkope noodles, met een saaie hele hete rode saus. Gelukkig kan ik pittig eten, anders was het een probleem geweest 
De volgende dag zijn we voor het ontbijt vertrokken. Toen we wilden betalen werkte de creditcard machine niet en ze hadden geen wisselgeld.. wat voor onzin is dat..
Eenmaal thuis hebben we de ravage bekeken, alles zat onder de rode modder en zijn aan het werk gegaan, we kregen hulp van verschillende mensen. Rond 17.00 was het huis weer helemaal schoon.
Nu liggen er zandzakken voor de deur, want we hebben geen zin dit nogmaals mee te maken. En het regenseizoen is nog niet over…

Even een kleine tip voor de heren onder jullie: Onderschat nooit, maar dan ook nooit de intuïtie van een vrouw! Waar dat over gaat? Volgende keer meer!